ΣΕΠΤΗ ΣΤΟΑ ΚΙΜΩΝ Αρ. 1
Το 1918, τα ιδρυτικά μέλη του “Κίμωνα”, οι Ιωάννης Καραγεωργιάδης, Γεώργιος Γιαννακόπουλος, Αντώνης Γραμμενόπουλος, Αλέκος Γεωργιάδης, Μιλτιάδης Οικονομάκης, Χρίστος Κλεοβούλου, Αριστόδημος Γεωργιάδης, Ζήνωνας Ευθυμιάδης και Σακελάριος Γκίνης έπρεπε να επιλέξουν το καταλληλότερο όνομα για την ονοματοδοσία της υπό σύσταση Στοάς τους. Το όνομα του συντοπίτη τους, Ζήνωνα ήταν ήδη σε χρήση από τους Αδελφούς της Λεμεσού και ήταν αδύνατο να χρησιμοποιηθεί. Μεταξύ όλων των επιλογών που είχαν επέλεξαν το όνομα του Αθηναίου στρατηγού Κίμωνα (Αθήνα 506 π. Χ.- Λάρνακα 450 π.Χ.) Ο θρυλικός πολιτικός και στρατάρχης ξεχώρισε από νέος για την ευγένεια του χαρακτήρα και την φιλανθρωπία του. Μετά από μακρά πολιορκία του Κιτίου, ο στρατηγός Κίμωνας απεβίωσε είτε από ασθένεια είτε από την πείνα. Προτού πεθάνει, διέταξε να ληθεί η πολιορκία και απαγόρευσε να ανακοινωθεί ο επικείμενος θάνατός του. Μετά την αναχώρησή τους από το Κίτιον, οι Αθηναίοι έπλευσαν προς την Σαλαμίνα όπου πολέμησαν σε ξηρά και θάλασσα τους Πέρσες και νίκησαν. Από τη νίκη αύτη προέκυψε εκεί η γνωστή ρήση “και νέκρος ενίκα” αφού και μόνο η ιδέα της παρουσίας του βοήθησε την νίκη των Αθηναίων.
Αναλύοντας τις αρετές και το σθένος του Κίμωνα μπορούμε να κατανοήσουμε τους λόγους για τους οποίους οι ιδρυτές της Στοάς της Λάρνακας αποφάσισαν να δώσουν το όνομα του Αθηναίου στη Στοά τους. Επιπλέον, το όνομα του Αθηναίου που έσπευσε να ελευθερώσει την Κύπρο από τους Πέρσες κατακτητές ήταν συνυφασμένο με τα εθνικά πιστεύω της εποχής και εξέφραζε τις ενωτικές τάσεις που επικρατούσαν στο νησί και ιδιαίτερα στην Λάρνακα και την Λεμεσό.
Το 1927 εγκαινιάστηκε στο παραλιακό μέτωπο της Λάρνακας η προτομή του Αθηναίου στρατηγού που φιλοτεχνήθηκε από τον συμπολίτη του Γεώργιο Αλεξανδρόπουλο και εγκαινιάστηκε με τις πιο λαμπερές τιμές από τον Δήμαρχο Αθηναίων Σπυρίδωνα Πάτση. Ο Δήμαρχος Αθηναίων συνοδευόταν από 300 Αθηναίους ενώ από πλευράς των Λαρνακέων παρευρέθηκε πλήθος κόσμου μεταξύ των οποίων ο Μητροπολίτης Κιτίου Νικόδημος Μυλωνάς, ο βουλευτής Λουκής Ζ. Πιερίδης, ο Δήμαρχος Αδαδελφός Δημήτριος Ν. Δημητρίου και ο Αντιδήμαρχος Αδελφός Γεώργιος Αραδιππιώτης. Την ημέρα εκείνη, και προς τιμή του Δήμαρχου Αθηναίων, ο Λαρνακέας ομόλογός του έδωσε το όνομα της πόλης των Αθηνών στη λεωφόρο του παραλιακού μετώπου, γνωστή ως Φοινικούδες. Δεν γνωρίζουμε ποιο ρόλο είχε παίξει η συμβολή του Δημάρχου Αδελφού Δημητρίου και Αντιδήμαρχου Αδελφού Αραδιππιώτη στην απόφαση ανέγερσης προτομής αφιερωμένη στον Αθηναίο στρατηγό, σίγουρα όμως η παρουσία του αγάλματος εννιά χρόνια μετά την ίδρυση της ομώνυμης στοάς στη Λάρνακα δεν θα είναι εντελώς ανεξάρτητη τόσο από τις εθνικές πεποιθήσεις όσο και από τις τεκτονικές.
Το έμβλημα της στοάς, και η σφραγίδα της, ήταν το σύμπλεγμα του γνώμονα και διαβήτη μέχρι το 1938. Στη συνέχεια Η σφραγίδα αλλάζει δίνοντας τη θέση της στο προφίλ του στρατηγού Κίμωνα εμπνευσμένο από αρχαίο σφραγιδόλιθο. Το 1943 η σφραγίδα αλλάζει για δεύτερη φορά, αντικαθιστώντας τον σφραγιδόλιθο με το άγαλμα του Κίμωνα που βρίσκεται στη Λάρνακα. Στο νέο έμβλημα δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στον αετό που βρίσκεται στο στήθος του στρατηγού με τον οποίο εκφράζεται τόσο το σθένος του όσο και η σχέση του με τη μυθική εξεύρεση των οστών του Θησέα. Στο μελανό φόντο πίσω από το άγαλμα σχεδιάζονται ο γνώμονας και διαβήτης στο ύψος της κεφαλής του στρατηγού, ενώ στο πάνω μέρος του εμβλήματος δεσπόζει ο πεντάκτινος Αστήρ με το γράμμα “Γ” στο κέντρο. Το 2018, με αφορμή την επέτειο των 100 χρόνων από την ίδρυση της στοάς, αλλάζει για τρίτη φορά η σφραγίδα και το έμβλημα. Διατηρείται η αναφορά στην προτομή, σε πιο γραφίστικη απόδοση. Ο γνώμονας παρουσιάζεται ως η εξέλιξη των ανοικτών φτερών του αετού ενώ ο διαβήτης άρχεται από το πάνω μέρος της κεφαλής του στρατηγού και τέμνει το γνώμονα στο ύψος των ώμων του. Η επιλογή να διατηρηθεί η γνωστή προτομή του Κίμωνα ως έμβλημα στηρίζεται τόσο στην εξελικτική συνέχεια των εμβλημάτων της στοάς όσο και στην ανάγκη δήλωσης των ιστορικών σχέσεων της ίδιας της στοάς με την πόλη που τη φιλοξενεί για ένα αιώνα. Η νέα τοποθέτηση το γνώμονα και το διαβήτη βασίζεται στην συμβολική διάσταση τους σε σχέση με το άγαλμα, Ο γνώμονας πηγάζει από το ιερό όρνεο του Δία και ο διαβήτης από την περικεφαλαία του ενάρετου πολεμιστή.
Για επετειακούς λόγους, το νέο λογότυπο φέρει, κατά το έτος 2018 τον αριθμό “100” στη βάση της προτομής σχεδιασμένο με τρόπο που να αναγράφεται ευδιάκριτα ο αριθμός 1, αριθμός που φέρει Στοά σήμερα, και το σύμβολο του απείρου.
Το πρώτο κτίριο που φιλοξένησε τον “Κίμωνα” βρισκόταν στην οδό Π. Βαλσαμάκη, σήμερα Ν. Ρώσσου, που ανήκε στην οικογένεια Μ. Βαλδασερίδη με κόμιστρο το ποσό των £ 15 ετησίως. Εκεί η Στοά στεγάστηκε για 5 χρόνια, το οίκημα, κατεδαφίστηκε την δεκαετία του 80.
Στη συνέχεια, οι Αδελφοί του “Κίμωνα” εντόπισαν και νοικιάσαν ένα καταλληλότερο οίκημα για τις ανάγκες της Στοάς τους. Πρόκειται για την οικία Κραμβή επί της οδού Ζήνωνος Κιτιέως για την οποίαν υπέγραψαν συμβόλαιο οκταετούς ενοικίασης με κόμιστρο £ 40 για τα πρώτα τέσσερα έτη και £ 36 για τα τέσσερα τελευταία. Το κτίριο υπάρχει ακόμη και θυμίζει το τεκτονικό του παρελθόν ένα μαρμάρινο σκαλιστό κόσμημα που φέρει τον γνώμονα και τον διαβήτη πάνω από την κεντρική του είσοδο. Οι εργασίες της Στοάς συνεχίζουν στον ίδιο χώρο μέχρι και την 26η Οκτωβρίου 1931, που διακόπτονται ως αποτέλεσμα την λαϊκής εξέγερσης εναντίον των Βρετανικών Αρχών, γνωστής ως τα Οκτωβριανά.
Η Στοά επαναλειτούργησε τον Μάρτιο του 1938, αλλά το συμβόλαιο ενοικιαστής της οικίας Κραμβή έληξε και ο “Κίμωνας” βρέθηκε άστεγος. Τη λύση έδωσε ο Αδελφός Κουτουμάνος, ιδιοκτήτης του καφενείου Ακρόπολης, που προσφέρθηκε να κτίσει πάνω από το οίκημα του καφενείου Τεκτονικό Οίκημα με Ναό και να το ενοικιάζει στη Στοά. Από την 1 Ιουλίου 1938 οι συνεδρίες γίνονται στο νέο κτήριο ενώ τα επίσημα εγκαίνια τελούνται την Κυριακή 15, Ιανουαρίου 1939 υπό του Μεγάλου Επιθεωρητή Αδελφού Χριστόφορου Τορναρίτη. Με τον Απελευθερωτικό Αγώνα 1955 – 59, οι συνεδριάσεις της στοάς διακόπτονται, η τελευταία συνεδρία γίνεται 15 Οκτωβρίου 1955. Η Στοά παραμείνει σε σιγή μέχρι και τις 11 Ιουνίου 1960. Η ανάγκη, όμως, μιας σταθερής ιδιωτικής στέγης είχε γίνει πλέον επιτακτική και η Στοά αποφάσισε να συστήσει ειδική επιτροπή που θα αναλαμβάνει τη διαχείριση ενός ταμείου προς ανοικοδόμηση ιδιόκτητου Τεκτονικού Οικήματος. Τα σχέδια του κτιρίου κατατίθενται για πολεοδομική άδεια στις 24 Ιουλίου 1968 από τον αρχιτέκτονα Μάριο Ευθυμιάδη εξ Αμμοχώστου. Πρωταγωνιστής τις πρωτοβουλίες και βασικός εκτελεστής των όσον αφορούσαν την οικοδόμηση τεκτονικού οικήματος “Κίμων” ήταν ο Αδελφός Φλώρης Μιλτιάδης ο οποίος ενεργούσε με την πολύτιμη βοήθεια και υποστήριξη του Αδελφού Νίκου Λυσιώτη. Οι δύο αυτοί Αδελφοί υπήρξαν για τον Κίμωνα πνευματικοί πατέρες και αρωγοί του τεκτονικού πνεύματος στη Λάρνακα στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. Ο Νίκος Λυσιώτης διετέλεσε Σεβ. κατά τα έτη 1948-49 και 1961-1962. Ήταν φαρμακοποιός, γιος του γνωστού διδασκάλου Κοσμά που υπηρέτησε την παιδεία στη Λάρνακα για μισό αιώνα και αδερφός του Κλέαρχου και του Ξάνθου, αμφότεροι γνωστοί παραγγελιοδόχοι ανά το παγκύπριο και σεβαστά μέλη του Τεκτονικού Τάγματος. Ο Φλώρης Μιλτιάδης ήταν γιος του πρώην Σεβ. αδ, Κώστα Μιλτιάδη, υιοθετήθηκε ως λυκιδέας 4 Απριλίου 1943, μυήθηκε κανονικά στον πρώτο βαθμό 5 Μαΐου 1961. Κατά την συνεδρία 16 Ιουνίου 1972, o τέως Σεβ. Μιλτιάδης ανακοινώνει στο πλήρωμα την περάτωση της οικοδόμησης της νέας Στοάς και παραδίδει στον εν ενεργεία Σεβ. Παύλο Σεμελίδη τα κλειδιά και τα έγγραφα του κτιρίου.
Τα τελευταία 100 χρόνια η Λάρνακας έζησε τεράστιες αλλαγές, κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές. Κατά το διάστημα αυτό η πόλη εξελίχτηκε προοδευτικά με σημαντικές καμπές ύφεσης και ανόδου.
Παιδί της εποχής της, η Σεπτή Στοά “Κίμων” τάχθηκε από την αρχή εναντίον της Βρετανικής Διακυβέρνησης του νησιού, όπως και μεγάλο μέρος της Λάρνακας. Λίγους μήνες μετά την ίδρυσή της, στις 6 Μαρτίου 1919 ο Σεβάσμιος της Στοάς υπογράφει υπόμνημα μαζί με τον ομόλογό του της Σεπτής Στοάς ¨Ζήνων” και τον Πρόεδρο του Περιστυλίου, σχετικό με τις αξιώσεις ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα. Τον υπόμνημα αυτό είχε αποσταλεί σε όλες τις Ελληνικές Στοές.
Κατά τη συνεδρία της ίδιας ημέρας ο Σεβάσμιος ενημέρωσε το πλήρωμα της Στοάς σχετικά με το πληρεξούσιο που αποσταλεί στους Αδελφούς Νεοπτόλεμο Πασχάλη, Δημοσθένης Σεβέρη και Λούη Λοΐζου που βρίσκονται στο Λονδίνο και που είχα εξουσιοδοτηθεί να ζητήσουν από τις Αγγλικές Στοές την υποστήριξη στα αιτήματα εθνικής αποκατάστασης της Κύπρου.
Το 1920, κατά τη διάρκεια της 44ης συνεδρίασης της Στοάς, ο Αδελφός Κλεόβουλος Μεσολογγίτης, κοινωνικός και αθλητικός παράγοντας της πόλης, λόγιος και εκδότης της εφημερίδας Νέον Έθνος, μέρος του Εθνικού Συμβουλίου, της Εθνικής Οργάνωσης Κύπρου και Έφορος Ελληνικών Εκπαιδευτηρίων Λάρνακος, ανάγνωσε ένα υπόμνημα σχετικό με την κυπριακή υπόθεση και το εθνικό της ζήτημα. Το υπόμνημα αυτό το είχε συγγράψει μαζί με τον Αδελφό Γεώργιο Αραδιππιώτη, δικηγόρο, μέλος της Επαρχιακής Εκπαιδευτικής Επιτροπείας, διετέλεσε Έφορος, Αντιπρόεδρος και Πρόεδρος των Ελληνικών Εκπαιδευτηρίων Λάρνακος, Δημοτικός Σύμβουλος, Αντιδήμαρχος και Δήμαρχος Λάρνακας, μέλος του Νομοθετικού Συμβουλίου, της Εθνικής Οργανώσεις Κύπρου και του Εθνικού Συμβουλίου. Η ανάγνωση του υπομνήματος προκάλεσε ενθουσιασμό στη Στοά και με πρωτοβουλία του Σεβάσμιου συνυπογράφηκε από τον Σεβάσμιο της Σεπτής Στοάς “Ζήνων” και αποστάλθηκε στις απανταχού Ελληνικές Στοές.
Στο πλαίσιο και στο πνεύμα του αγώνα για δικαίωση των τότε εθνικών αξιώσεων, οι Κιμωνιδείς αποφάσισαν να γιορτάσουν στις 28η Μαρτίου 1921, τα εκατοντάχρονα της Εθνικής Παλιγγενεσίας σε Λευκή Συνεδρία. Τη συνεδρία ανέλαβε να διοργανώσει ειδική επιτροπή απαρτιζόμενη από τους Αδελφούς Α. Χατζηλοΐζο, Χρ. Πιερίδη, Αιμ. Παντελίδη, Π. Βαλδασερίδη και Κ. Παντελιδη.
Παρόμοια Συνεδρία έγινε την ίδια μέρα στη Λεμεσό με πρωτοβουλία της Σεπτή Στοά “Ζήνων”. Οι δύο Στοές εξέδωσαν στη Λάρνακα (τύπους Φιλοκαλίας) ειδικό λεύκωμα με τις ομιλίες και το προγραμμάτων συνεδριών.
Δεν γνωρίζουμε κατά πόσο μέλη της Σεπτής Στοάς “Κίμων” έλαβαν ενεργό μέρος την λαϊκή εξέγερση του Οκτωβρίου 1931, ενάντια στην Βρετανική Διακυβέρνηση του νησιού. Αυτό που γνωρίζουμε είναι η επιβολή τερματισμού το συνεδριάσεων ως επακόλουθο των μέτρων που έλαβε η αποικιακή κυβέρνηση σχετικών με τις λαϊκές συνάξεις. Η τελευταία συνεδρία της Στοάς έγινε στις 26 Οκτωβρίου 1931.
Δύο χρόνια μετά την επαναλειτουργία της Στοάς (1η Ιουλίου1938) οι αδερφοί πήραν την πρωτοβουλία να εκφραστούν επίσημα ενάντια στην ιταλική επίθεση επί του ελληνικού εδάφους. Κατά τη συνεδρία της 16ης Νοεμβρίου 1940 η Στοά ενέκρινε παμψηφεί ψήφισμα το οποίο θα αποστελλόταν προς έγκριση στον Ένδοξο Μεγάλο Επιθεωρητή Αδελφό Χριστόφορο Τορναρίτη. Στο ψήφισμα υπογραμμίζεται την έννοια της ελευθερίας των ιδεών και των ανθρώπων (ως ελληνική αρετή) και της ανεξαρτησίας των χωρών. Καταδικάζει τόσο την εισβολή των Ιταλών στην Ελλάδα όσο και την κακή διαγωγή των δικτατόρων που, κατά το ψήφισμα, διατάραξαν την ειρήνη και αφαίρεσαν την ελευθερία του ανθρώπου. Εκθειάζει, δε, τους αρχηγούς του Ελληνικού Κράτους για την αντίσταση που επέδειξαν και για την σημασία τους με τους Βρετανούς για τους άλλος Συμμάχους.
Τέλος, το ψήφισμα εύχεται όπως ο Μ.Α.Τ.Σ. επιτρέψει τη νίκη τους Συμμάχους και επιβάλλει την Ελευθερία και τη Δικαιοσύνη στον κόσμο. Από τη συνεδρία της 14ης Δεκεμβρίου 1940 καθιερώθηκε στη Σεπτή Στοά “Κίμων” η περιφορά του Κορμού της Πατρίδος ο οποίος απέφερε σεβαστό ποσό οστράκων τα οποία δωρίθηκαν στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό μέσω του Έλληνα Πρέσβη στη Λευκωσία.
Ως ένδειξη σεβασμού προς τον αγώνα του ελληνικού έθνους και προς τον πόλεμο που μάχεται η Ευρώπη εναντίον του ναζισμού, ο Σεβάσμιος Αδελφός Μ. Οικονομάκης, εισηγείται την Στοά την αναβολή της Τεκτονικής Αμφικτιονίας που ήταν προγραμματισμένη στη Λάρνακα, η Στοά αποδέχτηκε την πρόταση. Για ιστορικούς λόγους αναφέρουμε πως οι Τεκτονικές Αμφικτιονίες διοργανώνονταν από το 1940 στην πόλη που φιλοξενούσε τους Παγκύπριους Αγώνες. Οι Π. Αγώνες που είχαν προγραμματιστεί για το 1941 είχαν ακυρωθεί ακριβώς για τον ίδιο λόγο. Αν και οι Ελληνικές Στοές διακόψτε τις εργασίες μέχρι και το 1945, οι Κυπριακές Στοές παρέμειναν σε λειτουργία μέχρι και την έναρξη του Αγώνα το 1955. Η τελευταία συνεδρία της στοάς έγινε στις 15 Οκτωβρίου 1955. Αρκετά μέλη του Κίμωνα έλαβα μέρος σε διάφορα σημεία και με διάφορους τρόπους τον αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α.. Άλλα μέλη της οργάνωσης, με το πέρασμα του αγώνα αναγνώρισα την ηθική και τις αξίες του τεκτονισμού και έγιναν μέλη της Σεπτής Στοάς μας.
Οι εργασίες ξεκινούν κανονικά την 11η Ιουνίου 1960 και συνεχίζουν μέχρι σήμερα χωρίς διακοπή καλλιεργώντας και εκπέμποντας τις αρχές και τις αξίες του Παγκόσμιου Ελευθεροτεκτονισμού.
Στην προσπάθεια της Σεπτής Στοάς “Κίμων” να προσφέρεις κοινωνικό έργο στην πόλη της Λάρνακας, αποφάσισε κατά τη διάρκεια της συνεδρίαση της 28ης Δεκεμβρίου 1929 να ιδρύσει Νυκτερινή Σχολή υπό το όνομα “ΚΙΜΩΝ” την οποία θα παρακολουθούσαν μαθητές -εργαζόμενοι, που αδυνατούσαν οικονομικά να φοιτήσουν σε άλλο σχολειό. Στην επιτροπή διοργάνωσης της σχολής ήταν οι Αδελφοί Αλ. Τζιρκώτης, Ν. Νικολαΐδης, Δ. Δημητρίου, Δ. Κουτουμάνος, υπό την προεδρία του Σεβάσμιου Μ. Νικολαΐδη. Ώς πρώτη ενέργεια εξεύρεσης οικονομικών πόρων για τη στήριξη της Νυχτερινής Σχολής, αποφασίστηκε κατά την ίδια συνεδρία η διοργάνωση τεκτονικού χώρου, προγραμματισμένο για τις 15 Μαρτίου του επόμενου χρόνου. Για την καλύτερη δυνατή οργάνωση του χώρου ορίστηκε ειδική επιτροπή απαρτιζόμενη από τους Αδελφούς. Γ. Βασιλειάδη, Ν. Νικολαΐδη, Ξ. Λυσιώτη, Κ. Βωβίδη και Ε. Ιωαννίδη.
Κατά τη διάρκεια της συνεδρίας στις 18 Ιανουαρίου 1930 ο Σεβάσμιος Μιχαλάκης Νικολαΐδης ανήγγειλε το πλήρωμα της στοάς την λειτουργία της λόγω Σχολής η οποία υποχρεώθηκε να κλείσει μετά από την επιβολή τερματισμού των συνεδριών της Στοάς ως αποτέλεσμα της εξέγερσης του Οκτωβρίου 1931. Η επαναλειτουργία της Νυχτερινής Σχολής αποφασίζεται κατά τη συνεδρία της 29ης Οκτωβρίου 1949. Την νέα επιτροπή διαχείρισης της σχολής απαρτίζουν τα μέλη του Πεντάφωτου και οι Αδελφοί Κ. Μιλτιάδους, Γ. Γαβριηλίδης και Χ. Πιτσιλλίδης. Τα αρχεία που αφορούν τη Νυχτερινή Σχολή δεν έχουν διασωθεί και έτσι δεν γνωρίζουμε σημαντικές λεπτομέρειες όμως ο χώρος διεξαγωγής (γίνεται μόνο με μία για το Παρθεναγωγείο Σκάλας το 1950), τα ονόματα των διδασκάλων, τον αριθμό των μαθητών και την ημερομηνία τερματισμού της λειτουργίας της. Η Νυχτερινή Σχολή φαίνεται να εκτιμάται ιδιαίτερα και από τις Τοπικές Αρχές της πόλης αφού το Μάρτιο του 1950 ο Δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο εγκρίνουν την απαλλαγή δημοτικού φόρου από τη Στοά υπέρ του ταμείου της Νυχτερινής Σχολής.
Αποτελεί τεκτονική αρετή η απόκρυψη της αγαθοεργίας που επιτελούν τα μέλη του Τάγματος. Για ιστορικούς λόγους σημειώνουμε πως πολλές οικογένειες και οργανισμοί έχουν κατά καιρούς ωφεληθεί από την αγαθοεργία του Κίμωνα επιτελούμενη ως υπέρτατο καθήκον προς την κοινωνία και προς τον κάθε συνάνθρωπο που ζητά ή έχει ανάγκη από οποιοδήποτε τύπου υποστήριξη.
Στα πλαίσια της προσφοράς στην πόλη και στην ευρύτερη κοινωνία, το 1984 (29 Φεβρουαρίου) η Στοά, μετά από πρωτοβουλία του Σεβάσμιου Αδελφού Κ. Τζιαρρή, ίδρυσε την Οργάνωση Συζύγων Τεκτόνων. Σκοποί της Οργάνωσης είναι η επιμέλεια πολιτιστικών εκδηλώσεων με σκοπό την συλλογή χρημάτων για την βοήθεια ιδιωτών και οργανώσεων που εδρεύουν στη Λάρνακα, επιπλέον βοηθά και συνδιοργανώνει με τα μέλη της Στοάς τις εκδηλώσεις που αφορούν την παρουσία αμύητων. Στις τρεισήμισι δεκαετίες προσφοράς της, η Οργάνωση εξόπλισε ευαγή ιδρύματα και άμβλυνε κατά το μέτρο του δυνατού τον ανθρώπινο πόνο των συμπολιτών μας.
Με την ίδρυση της Μεγάλης Στοάς της Κύπρου το 1997 η Σεπτή Στοά ¨Κίμων” αρ. 53 υπό τη Γαληνοτάτη Μεγάλη Ανατολή της Ελλάδος, περνά κάτω από την σκέπη της κυπριακής Ανατολής και παίρνει τον αρ. 1. Ο “Κίμωνας” υπήρξε από την αρχή υποστηρικτής της δημιουργίας της Μεγάλης Στοάς της Κύπρου. Τα μέλη της Στοάς συνέβαλαν από την αρχή στις διαδικασίες ίδρυσής της και μετά την υπηρέτησαν και την υπηρετούν εκπροσωπώντας επάξια την μητρική τους Στοά.
Η Σεπτή Στοά “Κίμων” εξακολουθεί να παράγει το κοινωνικό έργο της φιλανθρωπίας που χαράχτηκε από τους αδελφούς του παρελθόντος. Τα μέλη της προσπαθούν, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, να προσφέρουν στην ευρύτερη κοινωνία που ζουν και στην Στοά τους ιδιαιτέρως. Σήμερα οι στήλες του “Κίμωνα” αριθμούν 60 ενεργά μέλη. Πέρα από τις τακτικές συνεδρίες, οι Κιμωνιδείς συνευρίσκονται σε πνευματικά εργαστήρια και σε άτυπες αγάπες κατά την διάρκεια το καλοκαιριού.